Son Veda Sonsuz Vefa

  

Öldün demeye dilim varmıyor
Kapılar ardında durur gibisin
Elinde gazete, gözünde gözlük
Sandalyene oturmuş gibisin

Ağaçtan bir yaprak düştü sulara
Ne yazık ki karıştın hatıralara
Şimdi resmin astık duvara
Bakıp bakıp bizi görür gibisin

 

Yokluğunu hazmetmek kolay olmuyor Talat Amca! Durumumuz; tıpkı baban Ziya Amca’ya yazdığın yukarıdaki şiirdeki gibi!

Ne biz hazırdık bu ayrılığa, ne de sen. Ve son birkaç yıldır; “Allah’ım ayırma bizden Talat Amca’yı!”  duasını dilimizden düşürmezken ağını çoktan örmüş kader, seni aramızdan alıp sonsuzluğa götürdü.

Bir daha dünyaya gelir mi sen misali bilinmezken ardından sana yazılacak kelimeler de maalesef yetersiz kalmaktadır.

Mekanın bir dosthâne idi.

Herkesin uğrak yerine çevirmiştin! Gün aşırı sana uğrayanlar da bilir ki, öğle civarında gelip akşamın hemen öncesine kadar işyerini açık tutardın. 2010’daki kalp ameliyatın sonrası burasını bir dost mekanına çevirdin. . Küçüçüktü ama her gönlün sığdığı huzur bulduğu bir yuvaydı. Kapın herkese açıktı. İnsan seçtiğin görülmemiştir. Büyük küçük demeden misafirlerini ayakta karşıladın, ayakta uğurladın. İkramsız bırakmazdın.

Kültür meraklıların buluşma noktasıydı dükkanın! Şehir içinden olsun şehir dışından olsun birçok değerli insan senin sayende senin mekanda tanıştı. Senin aramızdan ayrılışından haberdar olmayanlar ileriki günlerde mutlaka bu sıcacık mekana uğrayacaktır. Ama nafile!

Erdemli bir ömürle veda, dedin.

Alnında dürüstlük yazıyor! Yunus’tan gelme ve Yunuscalara yakışan bir özellik. Duru sülalesi dendi mi zaten başta dürüstlük akla gelir. Talat Amca, seni de bu kadar değerli ve güvenilir kılan özelliklerinin temelinde dürüstlük var. Yalana geçit vermediğin gibi sözün eğrisine de uğrak salmadın. Dosdoğru sözlerin sahibiydin sen. Ve yanlışa, haksızlığa tavrın kesin kes oldu her süre. Amaaaa senin alçakgönüllülüğünü gör(e)meyen kendini beğenmişlere asla yüz vermedin.

Bilgiye doyamadın bir türlü!

Bilmem ifade doğru olur mu, tam bir öğrenme delisiydin. Öğrenmeye, bilgiye karşı bitmek tükenmez bir enerji başka kimde var ki. En büyük arzun Yunus Emre’nin Karamanlı olduğunu herkese duyurmak idi. Bu uğurda geceni gündüzüne kattın.

Hem tarihçisin hem edebiyatçısın…

Eserlerinin çoğunu tarih alanında vermiş olsan da sen aynı zamanda edebiyat düşkünüydün. Divan edebiyatına olan hakimiyetin şaşılacak derecede! Baki’den Yahya Kemal’den şiirler söyleyip üstüne sanatını, veznini, kafiyesini yorumlayacak artık bir başka kimse var mıdır. Üstelik ortaokul terk biri olarak!.. Şiir şiir gibi olmadıktan sonra ne anlamı var, diyerek şairliğine gösterge sadece 11 şiirini kayıt altına aldın.

En büyük heyecanın yazmaktı!

Yeter ki, biri yazı istesin. Çocuklar gibi sevinir ve yanı başındaki ömürlük arkadaşının, daktilonun başına geçerdin, mutluca. Yazar, yazar, yazardın… Hatta o kadar dalardın ki, işyerine giren çıkanı bile fark etmediğin olurdu. Böyle bir mutluluk böyle bir huzur var mıdır, başkaca!

Araştırmacıydın. Asla ben bilirim demezdin. Bilmediğin konularda önce kaynak taraması yapardın. Olmadı ilgili konuda görüşü, deneyimi olanlara sorardın. Küçükmüş büyükmüş demeden danışırdın.

Duygusaldın…

Sevinçlerin kadar üzüntülerin olurdu. Herkes bilmezdi. Heyecanının karşılığını göremeyip hayal kırıklığı yaşadığında nasıl içlenirdin. Nasıl üzülürdün. Ama bir kişiye bile suçlamada bulunduğun asla görülmemiştir. Kırılsan da kırmazdın.

Hayatta iken kıymetini bildik!

12 Nisan 2016 Salı günü saat 14.00 sularında sana yaptığımız sürprizi hala unutmuyorum. İlim ve kültür insanlarına hazırlanan armağan kitaplardan birini de oğulların Ziya ve Rıza ile senin için bir yıllık bir emekle gizlice hazırlamıştık. Ve Talat Duru Armağanı Karaman’ın da ilk armağan kitabı oldu. Halen de tektir. Bu kitapta 41 yazar, senin için yazmıştı.

Nerdeyse tüm ömrünü Karaman ve Yunus Emre için harcayarak son vedanı yaptın, Talat Amca! Peki Karaman sana vefaya hazır mı? Adın birçok eserinle zaten ölümsüzleşti. Peki Karaman’ın da öz evladına bir vefa borcu yok mudur?

Acaba Talat Amca için bir ölümsüzlük projesi daha çıkar mı?

İnşallah!..